Siz hiç bir meyhaneye, sırf dış cephesine astığı meze fotoğraflarına kapılıp da gittiniz mi? Ben gittim.

Ama ne fotoğraf… İstanbul’un çok kültürlü mutfağı tek bir tepside toplanmış. Topikten taramaya, çirozdan ahtapot salataya, şevketi bostandan balık pastırmaya hepsi bir arada. Aaa, saraylı balık turşusu bile var. Şu da kurutulmuş domatesli levrek dolma değil mi?

İyi de bunları ben bulup gün yüzüne çıkarmamış mıydım?

Balık turşusunu, bilinen ilk el yazması Türk yemekleri kitabında, ki 1748 yılına tarihlendiriliyor, levrek dolmayı da Roma’daki bir semt pazarında keşfetmiştim. Üstelik orijinalinde levrek değil konserve ton balığı kullanılıyordu da bana yetersiz gelmişti. Bugünkü nefasetine, bizim mutfakta çalışıp ulaştırmıştık. Balık turşusunu bugünkü dengeli haline getirmek için ise aylarca çalışmıştık. İçinde 17 çeşit lezzetlendirici var ve kitaptaki ölçülere göre ilk yaptığımızda yenecek gibi değildi.

Beni meyhaneye çeken, bahsettiğim fotoğrafı üstte görüyorsunuz!!!. Tepsideki mezeler bizim, fotoğrafı çeken de sevgili dostum Erdem Kırım. Ama fotoğraf Cibalikapı Balıkçısı’nın değil başka bir meyhanenin kapısında asılı!

Kadıköy Rıhtım Caddesi’ne inen Misak-ı Milli Sokak’taki Koruçam Meyhanesi’ni yazmıştım daha önce. Hah işte, o gün rastladım Deniz Restaurant’a. Koruçam’ın birkaç dükkân ilerisinde. Giriş kapısının yanındaki pencerenin altında nefis ızgara köfte, pirzola, kuzu, tavuk şiş fotoğrafları, ortada da bizim mezeler…

Vapurdan Haluk’u (Kalafat) aradım, ne zamandır görüşmemiştik zaten. Hem de Kadıköy’de yaşıyor. Kerahet vakti yaklaşmış, ben meyhaneye gidiyorum, bizimki uykulu sesle açtı telefonu, afyonu patlamamış henüz. “Sabaha kadar NBA maçlarını izledim. Az önce uyandım.”

Benim de kozum sağlam, gözünün yaşına bakmadan sürdüm masaya. “Kadıköy’de bir meyhaneye gidiyorum, hadi buluşalım.”

Naz yaptı mı? Hayır. “Sen başla, yetişirim.”

Gittiğimde sadece girişteki ilk masada oturan vardı. İkinci masaya kuruldum, tüm salona hakim. Beklerken bira içeyim bari. İki markanın da bazı çeşitleri var. Yanına da az fıstık. Servisi yapan hanımefendi Gönül Arslan, 25 yıldır meslekte. Beş aydır da burada çalışıyormuş. Arkadaşım geldiğinde rakıya geçeceğimi söyleyip fotoğraftaki meze çeşitlerini sordum, zevahiri kurtarmak için “Bugün o kadar çeşidimiz yok” dedi. Olsun. Olanla idare........

© Diken