Meyhâne mukassî görünür taşradan amma

Bir başka ferah, başka letâfet var içinde Nedim

Hiç dikkat ettiniz mi, İstinye’nin sahil tarafında, Yeniköy, Tarabya, Rumelihisarı gibi komşularının aksine deniz görüp iki tek atabileceğiniz -Palet’i saymazsak- restoran yok. Çoğunlukla çay bahçeleri, bir-iki üçüncü nesil kahveci, nargile ‘lounge‘ları, hatta deniz manzaralı bir devlet hastanesi, marina bile var. Ama meyhane tadında bir mekan yok. 

İstinye-Tarabya arası Boğaz’da en sevdiğim yürüyüş yollarındandır. Yine böyle günlerden birinde, çarşı içindeki ara sokaklara rastgele daldım. Dere Sokak’taki Habitat Meyhanesi, Sinan Ocakbaşı ile Körfez Restaurant’ı işte o zaman keşfedip aklımın bir köşesine yazdım. Prensip olarak sabah saatlerinde rakı içmem, bazı istisnai durumlar dışında.

Hedefim Habitat Meyhanesi idi aslında. İsminden ötürü. Yeni yılın ilk akşamı ani bir kararla fırlayıp Kabataş’tan bindiğim 22 numaralı İETT otobüsüyle gittim. Sahilden giden manzaralı bir hat. Normalde kerahat vaktinde hedefimde bulunmayı tercih ederim, dedim ya, ani bir karardı. Vardığımda saat 20:00 civarıydı. Habitat kapalı. Yanındaki Körfez de. Bir tek Sinan Ocakbaşı açık. Pencere camları futbol yayını, rakı kadehli ızgara fotoğraflarının olduğu filmle kaplı, içerisi gözükmüyor. 

Ana kapıdan sonra sahanlık, ardından ikinci bir kapıyla giriliyor salona. 11 masalı mekânda tek masa dolu ve masadaki üç kişinin bol küfürlü, yüksek sesli muhabbeti salonu doldurmaya yetiyor. Şivelerinden belli ki Karadeniz kökenliler. Zaten İstinye, özellikle 1950’lerden sonra yoğunluklu Karadeniz’den göç almış antik bir yerleşim yeri…

Hemen girişte sağdaki masaya oturup bir bira söyledim. Tek markanın tek çeşidi var. Salonun sağ köşesinde bir ocakbaşı bulunuyor ama mangalı yakmamışlar. Yanında bar tezgahı, bar içinde bilgisayardan müzik yapan, sonradan patron olduğunu öğrendiğim bir beyefendi (şu anda Hacı Taşan’dan ‘Yüce Dağ Başında‘ çalıyor), karşı köşede biri alaturka iki kabinli, temizliğine önem verilmemiş tuvalet, salonun sol tarafında da küçük bir mutfak var. Duvardaki tek televizyon ekranında TRT Haber açık, sessizde. 

Ortamın karakterini asıl yansıtan, aydınlatması. Bir ocakbaşına göre fazla loş.  Tavan ve bardaki mavi renkli led şeritlerinin yaydığı ışık, ortama başka bir hava katıyor. Sabah 05:00’e kadar açık olduklarını öğrendikten sonra tarzları biraz daha oturuyor kafamda.

Biramı bitirmeye yakın gençten biri içeri........

© Diken