Nâzım Hikmet Richard Dikbaş’ın altıncı kişisel sergisi “Herkes Heyecanlanır Sanmıştım” 12 Ocak’ta Kıraathane İstanbul Edebiyat Evi’nde açıldı.

Dikbaş, sergisinin başlığını “Heyecanlanmayan herkese gelince, o herkes, sakin de değildir. Çünkü heyecanı bilmeyen sukûnetin de ancak dış yüzeyinden haberdardır. Heyecanlanmayan sakin de kalamaz,” diye açıklıyor.

Sergideki çizimler uzun soluklu bir hak mücadelesinin ve Türkiye'nin yakın döneminin de bir özeti gibi. Bir yandan da olabildiğine eğlenceli ve ince dokunuşlu eleştirilerle bezeli.

Cumartesi Anneleri/İnsanları eylemlerinde, Barış Akademisyenleri davalarında, Beyoğlu Kent Savunması’nda görmeye alışık olduğumuz Dikbaş’la, yedi yıl sonra açtığı ve 16 Şubat'a kadar açık kalacak sergisi üzerine konuştuk.

Öncelikle hayal gücünüze dair merak ettiğim bir soruyla başlamak istiyorum: Çizdiğiniz kişiler gerçek hayatta varlar mı, yoksa sizin yarattığınız figürler mi?

Bu, üzerine çokça konuştuğum ve düşündüğüm bir şey. Buradaki yüzlerin, kişilerin hepsini bir sinema filmindeki ya da bir oyundaki, hatta belki bir rüyadaki karakterler gibi düşünebiliriz. Ancak daha çok rüya devrede.

Bazıları da benim ve tabii ki insanlar hemen tanıyor. Başka tanıdık karakterler de var; ama bu düzleme geçtikleri andan itibaren artık başka bir iş yapıyor ve başka biri oluyorlar. Birebir çizim olarak diğer odada sadece bir Müslüm Gürses var ve kendi okuduğu türküden bir sözü söylüyor; ama bu, çok daha geniş bir anlama gelebildiği için öyle ve bu tür işlerin sayısı çok az.

Modelsizlikten kendimi kullandığım yerlerde bile, onlar illa doğrudan benim görüşlerimi temsil etmiyorlar. Çok sinirli, çok şeytani bir karakter de görebiliriz çünkü. Ama onlar artık başka karakterler ya da roller. Cümlelerin ise neredeyse hiçbiri, söylediğim istisnai örnekler haricinde, gerçekten söylenmiş cümleler değil. Kendi başıma çizdiklerim tamamen kurgu ve tamamen kafamda. Ama malum toplantılarda da çiziyorum. Onlardan ise toplantının içeriğine çok yakın kalanları bu sergiye koymadım.

Diğer odadan konu açılmışken, orada çok fazla maske ve maskeli yüz çizimine denk geldim. Hem COVID, hem diğer maskeler. Bunun nedeni nedir?

Son sergimi 2016’da açmıştım. Bunlar 2017’den bugüne dek çizdiğim işler. Pandeminin başında da evde bir sergi açmıştım ve oradaki çizimlerin çoğu bu sergide var. Ve tabii pandeminin özellikle başında maske meselesi hem bir........

© Bianet