Πριν πάµε στο θέμα μας, θέλω να ξεκινήσω με λίγη στατιστική, που όπως πρέπει να έχετε καταλάβει τη χρησιμοποιώ σαν οδηγό παντού. Εστω ότι έχουμε ένα κουτί γεμάτο μπαλάκια αγνώστου χρώματος. Δεν έχουμε τρόπο να δούμε τα μπαλάκια αυτά, αλλά μπορούμε να τα βγάζουμε ένα ένα. Ξεκινάμε, και το πρώτο μπαλάκι είναι μαύρο. Συνεχίζουμε και όσο βγάζουμε μπαλάκια είναι όλα μαύρα. Το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι τα περισσότερα μπαλάκια (μπορεί και όλα) μέσα στο κουτί πρέπει να είναι μαύρα. Σωστά; Βεβαίως, διότι αφού μέχρι στιγμής δεν είδαμε κανένα μπαλάκι άλλου χρώματος, η πιθανότητα να υπάρχει άλλο χρώμα συνεχώς μικραίνει, μέχρι που μηδενίζεται.

Βλέπετε, η στατιστική βασίζεται σε απλή κοινή λογική. Δυστυχώς, η λογική δεν είναι ούτε κοινή ούτε απλή. Οπως το διατύπωσε ο μεγάλος George Bernard Shaw: «Common sense is not a gift, but a punishment, because you have to deal with everyone that doesn’t have it» («η κοινή λογική δεν είναι δώρο, αλλά τιμωρία γιατί θα βρεθείς αντιμέτωπος με όλους αυτούς που δεν την έχουν»). Μετά την εισαγωγή αυτή θα σας παραθέσω διάφορα πραγματικά περιστατικά, ώστε στο τέλος να μπορέσουμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Σκόπιμα, παραθέτω τα περιστατικά σε τυχαία χρονολογική σειρά.

-Τάνια Τσανακλίδου – αοιδός Μέρος 1ο.

Η παροπλισμένη αοιδός, σε συνέντευξή της στην «Αυγή» το 2020, είπε πολλά και διάφορα. Σας παραθέτω ένα τμήμα, υπενθυμίζοντας ότι η αναφορά στις εκλογές αφορά το 2019. Επίσης, τα έντονα στοιχεία είναι δική μου παρέμβαση: «[…] Οι τελευταίες εκλογές ήταν για μένα ένα χαστούκι που γύρισε ο κόσμος ανάποδα. Δεν το περίμενα ποτέ. Δεν περίμενα μέσα σε τέσσερα χρόνια να ξεχάσει ο κόσμος ποιος τον έφερε σε αυτή τη δυστυχία. Δεν περίμενα ότι θα είχαν κάνει τέτοια βρομερή δουλειά τα ΜΜΕ λασπολογώντας και κατηγορώντας ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, που, αν μη τι άλλο, ήταν μια κυβέρνηση που δεν έκλεψε, δεν πήρε μίζες, συμπεριφέρθηκε με ήθος και συμπόνια απέναντι στις αδύναμες ομάδες. Ελπίζω σε μια μεγάλη, ωραία εξέγερση, η οποία δυστυχώς δεν θα είναι........

© Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ