Επανειληµµένα έχω διατυπώσει την άποψη ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε εξωγήινοι. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώτικα η διαφορετική συμπεριφορά μας από όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ενδείξεις υπάρχουν πάρα πολλές. Πάρτε για παράδειγμα το μετρό. Σε άλλες πόλεις του κόσμου όταν πρόκειται να δημιουργηθεί ένας καινούργιος σταθμός οι κάτοικοι της περιοχής το γιορτάζουν γιατί έτσι θα διευκολύνονται στις μετακινήσεις τους. Εδώ στην Ελλάδα είδαμε την περίπτωση της Αγίας Παρασκευής όπου οι κάτοικοι «έδιωξαν» τον σταθμό από την πλατεία τους. Ακόμη έχουμε και την περίπτωση των Εξαρχείων όπου οι κάτοικοι προσπαθούν να σαμποτάρουν το έργο. Αλλά, και για τον σταθμό στην Πλατεία Κολωνακίου υπάρχουν έντονες αντιρρήσεις. Αλλο παράδειγμα είναι οι στατιστικές στην υγεία. Εχουμε διπλάσιες αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Τέτοιες αποκλίσεις δεν είναι φυσιολογικές. Ακούς διπλάσιο!
Τώρα όμως έχω πεισθεί ότι η άποψή μου επιβεβαιώθηκε πλήρως. Γιατί; Διαβάζω και παρακολουθώ τις αντιδράσεις σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης να εξορθολογίσει το καθεστώς στην ανώτατη εκπαίδευση με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, και κυριολεκτικά τα έχω χάσει. Παρακαλώ να μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύθηκε σΤΑ ΝΕΑ (3/1/2024) με τίτλο: «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο για ποιους;».
«Οι βασικές προβλέψεις του ν. 4957/2022 συρρίκνωσαν τη δημοκρατική λειτουργία, συνεχώς απορυθμίζουν την οργάνωση των σπουδών, οδηγούν σε αυτόματη αναγνώριση των τίτλων κολλεγίων, παρεμβαίνουν στις διαδικασίες ακαδημαϊκής εξέλιξης του προσωπικού, υποβαθμίζουν περαιτέρω τη φοιτητική μέριμνα, την ανάπτυξη της στελέχωσης και των υποδομών των ΑΕΙ, και επέβαλαν απαράδεκτες διαδικασίες εκλογής των διοικήσεών τους. Ενα χρόνο μετά πρωθυπουργός και κυβέρνηση με διαστρεβλωτικές διαδικασίες και ορολογία, για ψηφοθηρία, ανοίγουν πάλι το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων που ουδείς το ζήτησε και ουδεμία πραγματική ανάγκη ικανοποιεί…». (σημ. τα έντονα στοιχεία είναι δική μου παρέμβαση).
Το «βαθυστόχαστο» κείμενο αυτό υπογράφεται από τον Νίκο Μαρκάτο, πρώην πρύτανη του ΕΜΠ, στη διάρκεια της θητείας του οποίου κάηκε το κτίριο της Πρυτανείας του Ιδρύματος! Πριν πάμε στην ουσία του θέματος, μου είναι αδύνατο να καταλάβω πώς ένας «καθηγητής» μπορεί στην ίδια πρόταση να περιλάβει την απόλυτη αντίφαση. Πόσο λογικό σας φαίνεται ο πρωθυπουργός να ανοίγει για «ψηφοθηρία» ένα θέμα «που ουδείς το ζήτησε»; Επιεικώς το χαρακτήρισα αντίφαση. Στην πραγματικότητα δεν στέκει στη λογική. Ψηφοθηρία σημαίνει να κυνηγάς ψήφους υποσχόμενος κάτι που θέλουν πολλοί. Αν δεν το θέλει κανένας, όπως διατείνεται ο ομότιμος καθηγητής, τότε τι σόι ψηφοθηρία είναι; Είδατε πού οδηγεί η προσπάθεια να υποστηριχθούν ξεπερασμένες θέσεις; Αλλά αυτό το «ουδείς το ζήτησε» πώς προκύπτει; Προσωπικά, γνωρίζω πάρα πολλούς που το θέλουν διακαώς. Είδατε υπεροψία ο πρώην πρύτανης; Είναι σε θέση να γνωρίζει ότι «ουδείς το ζήτησε»!
Το άκρον άωτον της υποκρισίας του πρώην πρύτανη το ανέδειξε η Βάσω Κιντή, καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης και Αναλυτικής Φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφερόμενη στο ίδιο κείμενο, από όπου αντιγράφω: «[…] μας λέει ότι είναι εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα ενώ διδάσκει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στο Κατάρ […]. Με απλά λόγια: άλλα λέει και άλλα κάνει!
«… Εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;» (Επί του όρους ομιλία – Ματθ. 5,13).
Πάμε τώρα στην ουσία του θέματος. Το πρόβλημα των ΑΕΙ δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον καταστροφικό εμφύλιο. Τότε η κυβέρνηση μετέτρεψε τα ΑΕΙ σε ΝΠΔΔ προκειμένου να αποτρέψει την είσοδο κομμουνιστών καθηγητών σε αυτά. Η χούντα πήγε ένα βήμα παραπάνω και έβαλε αυτόν τον περιορισμό στο Σύνταγμα. Ακολούθησε η Μεταπολίτευση, που διατήρησε τον περιορισμό με το περίφημο Αρθρο 16, επηρεασμένη από το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία». Δεν ήταν η μόνη ανοησία που έγινε τότε. Απαξιώσαμε συλλογικά την αστυνομία με το σύνθημα «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι», γιατί θεωρήθηκε όργανο της χούντας και σήμερα φωνάζουμε για την παρανομία. Υπενθυμίζω, ακόμα, ότι οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας ήταν ιδιωτικές από το 1900 και κρατικοποιήθηκαν το 1978. Επίσης, η Ολυμπιακή, που είναι άγνωστο πόσο στοίχισε, αλλά και πόσο εξακολουθεί να στοιχίζει λόγω των συντάξεων στον Ελληνα φορολογούμενο, κρατικοποιήθηκε το 1975. Ακολούθησε η καταστροφική πρώτη 4ετία του ΠΑΣΟΚ με τις κρατικοποιήσεις και τις ΔΕΚΟ, που μας στοίχισαν άλλη μια περιουσία. Υστερα από χρόνια καταλάβαμε τα λάθη μας και δειλά δειλά καταργήσαμε τα κρατικά μονοπώλια, επιτρέποντας να αναπτυχθεί ένας υγιής ανταγωνισμός προς όφελος των πολιτών. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε πώς ήταν ο ΟΤΕ πριν αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός από τις ιδιωτικές εταιρείες.
Δεν θέλω να μπω σε βαθυστόχαστες αναλύσεις για την ανάγκη να ιδρυθούν και ΜΗ κρατικά ΑΕΙ. Και μόνο η συζήτηση που γίνεται δείχνει πόσο βαθιά έχουμε πέσει στον λάκκο που μόνοι μας ανοίξαμε. Αρχίζουμε από το πλέον βασικό ερώτημα. Πόσο λογικό φαίνεται να έχουμε ιδιωτικά ιδρύματα για τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια, αλλά να απαγορεύουμε την ίδρυση ιδιωτικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, που τόση ανάγκη έχουμε; Εμένα, με την απλοϊκή σκέψη μού φαίνεται εντελώς παράλογο. Πάμε παρακάτω. Γιατί να είμαστε η μοναδική εξαίρεση στον κόσμο που απαγορεύει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων; Κανένας δεν έδωσε πειστική απάντηση στο ερώτημα αυτό;
Ποτέ δεν έκανε κακό ο ανταγωνισμός. Μόνο ο εφησυχασμός δημιουργεί αδράνεια και σήψη.
Πάμε όμως και στο πλέον σημαντικό ερώτημα. Η μεγαλύτερη κατάκτηση της δημοκρατίας είναι το δικαίωμα στην επιλογή. Αντί να μας επιβάλλονται δικτάτορες και μονάρχες, εμείς οι ίδιοι αποφασίζουμε σωστά ή λάθος να διαλέξουμε και να ψηφίσουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι θα μας κυβερνήσουν καλύτερα. Κάνουμε την επιλογή μας. Αυτό ακριβώς το δικαίωμα της επιλογής το έχουμε αναγάγει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Το επιδιώκουμε σε όλα τα θέματα. Πάρτε για παράδειγμα τον σεξουαλικό προσδιορισμό ενός ατόμου. Σωστά, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα των επιλογών του. Γιατί λοιπόν ένας Ελληνας μαθητής, που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει σε ένα καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, να στερείται τη δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ των κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων της χώρας του; Ειλικρινά σας μιλώ, δεν το χωράει το μυαλό μου.
Εχουμε όμως φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αλλοτρίωσης, που αντιδρούν αυτοί που θα ωφεληθούν περισσότερο. Οι φοιτητές και οι καθηγητές. Σήμερα οι καθηγητές στα κρατικά ΑΕΙ είναι ουσιαστικά δημόσιοι υπάλληλοι και η μισθοδοσία τους ακολουθεί τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Με την ίδρυση ΜΗ κρατικών ΑΕΙ, οι καθηγητές θα έχουν μια πρόσθετη σημαντική επιλογή. Να διδάξουν στα ΜΗ κρατικά ΑΕΙ με σημαντικά καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Και εδώ έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Οι κακοί και οι μέτριοι θα μείνουν εκεί που είναι. Οι καλοί και άξιοι γιατί φοβούνται; Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Αλλά και οι φοιτητές των κρατικών ΑΕΙ θα ωφεληθούν από τον ανταγωνισμό. Εκ των πραγμάτων τα κρατικά ΑΕΙ θα πάψουν να είναι εκκολαπτήρια κομματικών στελεχών και θα αντιληφθούν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ισχυρό ανταγωνισμό. Ποτέ δεν έκανε κακό ο ανταγωνισμός. Μόνο ο εφησυχασμός δημιουργεί αδράνεια και σήψη. Με ποια λογική ανησυχούν οι φοιτητές; Η λειτουργία ΜΗ κρατικών πανεπιστημίων δεν τους αφορά ούτε επηρεάζει τις δικές τους σπουδές. Ο,τι έχουν σήμερα θα το έχουν και αύριο. Προς τι λοιπόν οι κινητοποιήσεις και οι καταλήψεις; Φαίνεται ότι και στην περίπτωση αυτή επαληθεύεται η ευαγγελική ρήση: ότι «το σκοτάδι μισεί το φως» (κατά Ιωάννη 3:19-21).
Θέλω να κλείσω με μια παρατήρηση. Η κυβέρνηση για να αμβλύνει τις αντιδράσεις μιλάει για πολύ αυστηρές συνθήκες δημιουργίας των μη κρατικών πανεπιστημίων. Αλλη πλάνη. Σε μια ελεύθερη αγορά, όπου υπάρχει επιλογή, δεν είναι οι αυστηροί κανόνες που διαμορφώνουν τα επίπεδα των υπηρεσιών. Είναι αυτές καθαυτές οι υπηρεσίες, ειδικά μάλιστα όταν πρέπει να τις πληρώνεις. Θυμηθείτε τις τηλεπικοινωνίες. Οταν απελευθερώθηκε το κρατικό μονοπώλιο του ΟΤΕ, δημιουργήθηκαν πάρα πολλές εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Πού βρισκόμαστε σήμερα; Οι περισσότερες έχουν κλείσει ή απορροφηθεί και έχουμε μόνον τρεις. Αυτός που ωφελήθηκε περισσότερο με τον ανταγωνισμό είναι ο ΟΤΕ, ακόμα και όταν ήταν υπό κρατική ιδιοκτησία και διοίκηση!
Απλές αλλά ξεκάθαρες σκέψεις από έναν αφελή πολίτη, ο οποίος πιστεύει ότι χωρίς ανταγωνισμό δεν υπάρχει πρόοδος!
*Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
Επιβεβαιώθηκε: εμείς οι Ελληνες είμαστε εξωγήινοι
3
0
04.02.2024
Επανειληµµένα έχω διατυπώσει την άποψη ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε εξωγήινοι. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώτικα η διαφορετική συμπεριφορά μας από όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ενδείξεις υπάρχουν πάρα πολλές. Πάρτε για παράδειγμα το μετρό. Σε άλλες πόλεις του κόσμου όταν πρόκειται να δημιουργηθεί ένας καινούργιος σταθμός οι κάτοικοι της περιοχής το γιορτάζουν γιατί έτσι θα διευκολύνονται στις μετακινήσεις τους. Εδώ στην Ελλάδα είδαμε την περίπτωση της Αγίας Παρασκευής όπου οι κάτοικοι «έδιωξαν» τον σταθμό από την πλατεία τους. Ακόμη έχουμε και την περίπτωση των Εξαρχείων όπου οι κάτοικοι προσπαθούν να σαμποτάρουν το έργο. Αλλά, και για τον σταθμό στην Πλατεία Κολωνακίου υπάρχουν έντονες αντιρρήσεις. Αλλο παράδειγμα είναι οι στατιστικές στην υγεία. Εχουμε διπλάσιες αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Τέτοιες αποκλίσεις δεν είναι φυσιολογικές. Ακούς διπλάσιο!
Τώρα όμως έχω πεισθεί ότι η άποψή μου επιβεβαιώθηκε πλήρως. Γιατί; Διαβάζω και παρακολουθώ τις αντιδράσεις σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης να εξορθολογίσει το καθεστώς στην ανώτατη εκπαίδευση με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, και κυριολεκτικά τα έχω χάσει. Παρακαλώ να μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύθηκε σΤΑ ΝΕΑ (3/1/2024) με τίτλο: «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο για ποιους;».
«Οι βασικές προβλέψεις του ν. 4957/2022 συρρίκνωσαν τη δημοκρατική λειτουργία, συνεχώς απορυθμίζουν την οργάνωση των σπουδών, οδηγούν σε αυτόματη αναγνώριση των τίτλων κολλεγίων, παρεμβαίνουν στις διαδικασίες ακαδημαϊκής εξέλιξης του προσωπικού, υποβαθμίζουν περαιτέρω τη φοιτητική μέριμνα, την ανάπτυξη της στελέχωσης και των υποδομών των ΑΕΙ, και επέβαλαν απαράδεκτες διαδικασίες εκλογής των διοικήσεών τους. Ενα χρόνο μετά πρωθυπουργός και κυβέρνηση με διαστρεβλωτικές διαδικασίες και ορολογία, για ψηφοθηρία, ανοίγουν πάλι το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων που ουδείς το ζήτησε και ουδεμία πραγματική ανάγκη ικανοποιεί…». (σημ. τα έντονα στοιχεία είναι δική μου παρέμβαση).
Το «βαθυστόχαστο» κείμενο αυτό υπογράφεται από τον Νίκο Μαρκάτο, πρώην πρύτανη του ΕΜΠ, στη διάρκεια........
© Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Ali Fathollah-Nejad
Rami G Khouri
