Κύριε Διευθυντά,

Πράγματι «ένας νέος κόσμος ξημερώνει»: τό Σχόλιο σας στην «Κ» τής 29/11 εκφράζει με ιστορική επίγνωση επερχόμενες γεωπολιτικές κρίσεις. Κανείς μας δεν θέλει να συμβούν αλλά και κανείς μας δεν μπορεί να τίς αποτρέψει.

Καθώς όλοι αναλογιζόμαστε συγκεκριμένα ιστορικά προηγούμενα (όπως π.χ. την κατάρρευση τής Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την τεράστια οικονομική ύφεση πού ακολούθησε μέχρι και το 1923) ας μού επιτραπούν δύο παρατηρήσεις. Σέ αντίθεση με προηγούμενες κρίσεις, η επερχόμενη θα είναι κατ’ανάγκη παγκόσμια, δηλαδή θα αφορά και θα επηρεάσει όλον τον πλανήτη Γή. Η ύπαρξη πολλαπλών ισχυρών αντίπαλων πόλων πού διαμορφώνουν το σημερινό κλίμα εξυπακούει την πλανητική (ισως και διαστημική, σίγουρα cybernetic/κυβερνητική) πολεμική διασπορά.

Δεύτερη παρατήρηση: η φθορά και εν μέρει κατάλυση δημοκρατικών θεσμών πού εδραιώθηκαν και λειτούργησαν στἠ Δύση μετά την Γαλλική Επανάσταση και την επιβολή τού Αμερικανικού Συντάγματος (1789) έχει ἠδη προκαλέσει εθνικές κρίσεις (όπως π.χ. η ακατάσχετη πολιτική πορεία τού προέδρου Τράμπ στις ΗΠΑ) οι οποίες δεν είναι πλέον δυνατόν να συγκρατηθούν ή περιοριστούν. Οι πολεμικές συγκρούσεις Ουκρανίας-Ρωσίας και Ισραήλ-Μέσης Ανατολής δημιούργησαν ήδη μια ανασφαλή πραγματικότητα με νέες, πιθανώς απροσπέλαστες αντιπαλότητες. Η αναπότρεπτη απειλή τής γιγαντιαίας Κίνας εναντίον τής σταθερής Ταϊβάν διασπείρει ὀλεθρο και στην ΝΑ Ασία, αγγίζοντας βέβαια όχι μόνο τίς κοντινές Φιλιππίνες αλλά και την Αυστραλία.

Κανείς δεν είναι σέ θέση να γνωρίζει τί μέλει γενέσθαι. Η ιστορία πού γνωρίζουμε και μελετούμε είναι σχεδόν αποκλειστικά η ιστορία τής γηραιάς Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης και τής ευρωπαϊκής Ρωσίας) και των ΗΠΑ για τά 250 χρόνια εθνικής τους ύπαρξης. Η ιστορία βέβαια μας πληροφορεί και μάς διδάσκει αλλά δεν προβλέπει το μέλλον, όσο καλά και αν την γνωρίζουμε.

Ιστορία δεν σημαίνει αποκλειστικά εθνική ιστορία. Ας θυμηθούμε την επωδό τού άτυχου Χάρη Λάϊμ στον Τρίτο Ανθρωπο τού Γκρεηαμ Γκρήν. Αποκλεισμένος στην μεταπολεμική Βιέννη, αντιμετωπίζοντας το ζοφερό μέλλον τής κατακερματισμένης Ευρώπης, ο Λαϊμ γνωρίζει ότι δεν θα επιβιώσει: «Στά τριάντα χρόνια τής τυραννίας των Βοργία οι υπήκοοί τους υπέστησαν συνεχείς πολέμους, τρομοκρατίες, αιματοχυσίες, προδοσίες – την ίδια περίοδο, στις ίδιες πόλεις ο Μιχαήλ Αγγελος δημιούργησε τά σημαντικότερα έργα του, αναγνωρίστηκε η μεγαλοφυϊα τού Λεονάρντο ντά Βίντσι, κατορθώθηκαν πολλά από τά μέγιστα επιτεύγματα τής Αναγέννησης. Λίγο πιο βόρεια, στις κοινότητες τής Ελβετίας βασίλευε ειρήνη και η δημοκρατική συνεταιριστική διακυβἐρνηση πού διαρκεί ήδη περισσότερο από πέντε αιώνες – αναρωτιέμαι για ποια επιτεύγματα μπορούν να καυχώνται οι Ελβετοί σήμερα; Ισως για το επιτοίχιο ρολόϊ τού κούκου.»

Ο Χάρη Λαϊμ δεν μιλούσε βέβαια σάν ιστορικός αλλά σάν ανθρώπινο θύμα τής αμείλικτης ιστορικής καταιγίδας.

Καθημερινή 6/12/23

Μιχάλης Μόσχος

QOSHE - Πράγματι «ένας νέος κόσμος ξημερώνει» - Μιχάλη Μόσχου
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Πράγματι «ένας νέος κόσμος ξημερώνει»

9 0
09.12.2023

Κύριε Διευθυντά,

Πράγματι «ένας νέος κόσμος ξημερώνει»: τό Σχόλιο σας στην «Κ» τής 29/11 εκφράζει με ιστορική επίγνωση επερχόμενες γεωπολιτικές κρίσεις. Κανείς μας δεν θέλει να συμβούν αλλά και κανείς μας δεν μπορεί να τίς αποτρέψει.

Καθώς όλοι αναλογιζόμαστε συγκεκριμένα ιστορικά προηγούμενα (όπως π.χ. την κατάρρευση τής Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την τεράστια οικονομική ύφεση πού ακολούθησε μέχρι και το 1923) ας μού επιτραπούν δύο παρατηρήσεις. Σέ αντίθεση με προηγούμενες κρίσεις, η επερχόμενη θα είναι κατ’ανάγκη παγκόσμια, δηλαδή θα αφορά και θα επηρεάσει όλον τον πλανήτη Γή. Η ύπαρξη πολλαπλών ισχυρών αντίπαλων πόλων πού διαμορφώνουν το σημερινό κλίμα εξυπακούει την........

© ΑΛΗΘΕΙΑ


Get it on Google Play