Για ορεκτικό, ένα ανέκδοτο: τρεις νεαροί φίλοι, ένας Αμερικανός, ένας Σκωτσέζος και ένας Ελληνας, ταξίδευαν με το αυτοκίνητο όταν είχαν ένα τρομακτικό δυστύχημα και πέθαναν ακαριαία και οι τρεις. Τα πτώματα μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο και εκεί που περίμεναν για αναγνώριση, ο Αμερικανός άνοιξε τα μάτια του και σηκώθηκε! Εκθαμβοι τον ρώτησαν πώς ξαναζωντάνεψε κι αυτός τους είπε την ιστορία του. «Μετά το δυστύχημα, βρεθήκαμε και οι τρεις στην πύλη του Παραδείσου. Εκεί, λοιπόν, μας είδε ο Αγιος Πέτρος και μας λυπήθηκε λέγοντας: “Είσαστε νέοι, δεν φταίγατε για το δυστύχημα, δώστε από 50 δολάρια για να γυρίσετε στη Γη”. Εγώ τα πλήρωσα αμέσως κι έτσι βρέθηκα ξανά ζωντανός. Για τους άλλους δύο δεν γνωρίζω τι έγιναν, αλλά όταν έφευγα, ο Σκωτσέζος παζάρευε την τιμή και ο Ελληνας περίμενε από την κυβέρνηση το life-pass για να πληρώσει». Το δίδαγμα: ο Ελληνας δεν έχει μάθει ποτέ να πληρώνει για τις υπηρεσίες που του παρέχονται.
Πάμε τώρα στην πρακτική εφαρμογή του ανεκδότου. Αντιγράφω από το site press-gr.com (10.7.2023):
«ΚΡΙΜΑ! Ο “ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ” χρεώνει τώρα τις online παραγγελίες. “Πληθωρισμός απληστίας” γαρ…
Mόλις πριν δυο μέρες γράφαμε για τον “πληθωρισμό της απληστίας”, που δεν επιτρέπει τη μείωση της ακρίβειας στα τρόφιμα, παρότι έχει μειωθεί το κόστος στην ενέργεια και στα καύσιμα, και γενικότερα έχει πέσει ο πληθωρισμός.
Ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα τους, που είναι τα τεράστια κέρδη που άρχισαν να αποκτούν ήδη από τον καιρό της πανδημίας, ειδικά τα σούπερ μάρκετ, που μονοπωλούσαν την αγορά και ανέπτυξαν online πωλήσεις όταν ο κόσμος ήταν κλειδωμένος.
Τώρα και παρότι τα κέρδη συνεχίζονται, η συνήθεια που απέκτησαν οι καταναλωτές να ψωνίζουν από τα eshops θα αρχίσει να χρεώνεται και ο Σκλαβενίτης –που έχει πάψει προ πολλού να είναι ο “φθηνός” που ξέραμε– κάνει το πρώτο βήμα.
Ετσι τον χορό των νέων χρεώσεων στις online παραδόσεις των σούπερ μάρκετ άνοιξε από αρχές Ιουλίου η αλυσίδα Σκλαβενίτης.
Πλέον για αγορές έως 30 ευρώ η χρέωση είναι 5 ευρώ, για αγορές από 30 ευρώ έως 100 ευρώ η χρέωση είναι στα 2,5 ευρώ, ενώ δωρεάν, δηλαδή χωρίς χρέωση αποστολής, είναι οι αγορές από 100 ευρώ και άνω από το ηλεκτρονικό κατάστημα της Σκλαβενίτης.
Πριν από αυτή την αλλαγή στις χρεώσεις των ηλεκτρονικών παραδόσεων από τη Σκλαβενίτης η αποστολή των παραγγελιών από το eshop της αλυσίδας ήταν δωρεάν για αγορές από 30 ευρώ και άνω, ενώ υπήρχε χρέωση από 2 ευρώ έως 6 ευρώ, η οποία υπολογιζόταν βάσει χιλιομετρικής απόστασης από το κέντρο διανομής έως τον τόπο παράδοσης για αγορές κάτω των 30 ευρώ. Πλέον η χιλιομετρική απόσταση καταργήθηκε και η υπηρεσία της αποστολής χρεώνεται με βάση το ύψος της παραγγελίας.
Η αξία του μέσου ηλεκτρονικού καλαθιού των σούπερ μάρκετ κυμαίνεται στα 77 ευρώ (πηγή: Convert Group), όταν η αξία του μέσου καλαθιού στο φυσικό δίκτυο είναι στα 20 ευρώ.
Πώς δικαιολογεί η αλυσίδα την απόφαση να αλλάξει τις χρεώσεις στις παραδόσεις του eshop της;
“Για να μπορέσουμε να έχουμε ποιοτικές υπηρεσίες”, λένε πηγές της αλυσίδας στο Euro2day.gr. “Είναι μια πολύ δαπανηρή υπηρεσία και ζητάμε από τους πελάτες μας μια μικρή συμμετοχή η οποία θα καλύπτει ένα πολύ μικρό μέρος του συνολικού κόστους της υπηρεσίας”, σημειώνουν. Και συμπληρώνουν: “Πρόκειται για μια υπηρεσία πολύ υψηλού κόστους που έχει ιδιαίτερο αρνητικό αποτέλεσμα και στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες και για τη Σκλαβενίτης. Αρα δημιουργούμε αυτή τη νέα πολιτική για να μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτές τις ποιοτικές υπηρεσίες και στο κομμάτι του e-commerce, που για εμάς είναι σημαντικό”.
Το ηλεκτρονικό καλάθι των ελληνικών σούπερ μάρκετ αντιπροσωπεύει σήμερα το 3% του συνολικού τζίρου του κλάδου. Για τη Σκλαβενίτης οι online πωλήσεις κυμαίνονται στα 100 εκατ. ευρώ (πάνω από 1,2 εκατ. ηλεκτρονικές παραγγελίες ετησίως) μέσω του eMarket και της efood και βαίνουν αυξανόμενες.
Για την ανάγκη αύξησης των χρεώσεων των online παραδόσεων έχουν μιλήσει αρκετοί εκπρόσωποι εγχώριων αλυσίδων και φέρνουν ως παράδειγμα την πολιτική που ακολουθούν διεθνείς παίκτες. Ξεχνούν μόνο ότι εδώ είναι Ελλάδα, ότι μισθοί και συντάξεις δεν αντέχουν μπροστά σε καμία σύγκριση με τις ξένες, κι ότι η ανεξέλεγκτη εδώ ακρίβεια ροκανίζει το οικογενειακό εισόδημα στα μάρκετ και το τελειώνει πριν καν φτάσει ο μήνας στα μισά!
Ντροπή, και μόνο ντροπή για το μάρκετ που οι Ελληνες στήριξαν κι αγάπησαν ως “Ελληνικό”!».
Αφησα σκόπιμα όλο το κείμενο για να αντιληφθείτε την επιχειρηματολογία. Το σκεπτικό του είναι εντελώς λάθος. Αρχίζουμε από το αυταπόδεικτο αξίωμα ότι κάθε υπηρεσία έχει κάποιο κόστος. Οποιος πιστεύει ότι οι υπηρεσίες δεν στοιχίζουν, δεν ζει σε πραγματικό κόσμο. Είναι γεγονός ότι όλη μου η επαγγελματική δραστηριότητα στη Δέλτα Πληροφορική ήταν να πείσω τους πελάτες μου –κυρίως τράπεζες– για το πραγματικό κόστος που είχαν και να τους προτείνω υπηρεσίες outsourcing για να περιορίσουν το κόστος τους. Απ’ αυτή την εμπειρία κατέληξα σε ένα πραγματικά τρομακτικό συμπέρασμα: σε ελάχιστες περιπτώσεις είχαν επίγνωση του πραγματικού κόστους. Στις περισσότερες πίστευαν ότι το κόστος τους ήταν πολύ χαμηλότερο από το πραγματικό. Ολα αυτά φυσικά ανήκουν στο παρελθόν (η Δέλτα Πληροφορική εξαγοράστηκε το 2004) και από τότε έχει γίνει σημαντική πρόοδος, αλλά στην Ελλάδα μάς λείπει ακόμη η κουλτούρα της ανταποδοτικότητας.
Αφού, λοιπόν, κάθε υπηρεσία προϋποθέτει κάποιο κόστος, τίθεται το ερώτημα, ποιος πρέπει να το πληρώνει. Η σωστή απάντηση είναι αυτός που ωφελείται. Πάμε τώρα στην περίπτωση του Σκλαβενίτη. Στην κατ’ οίκον παράδοση, ο Σκλαβενίτης όχι μόνο δεν κερδίζει απολύτως τίποτα, αλλά επιβαρύνεται με την εκτέλεση της παραγγελίας (fulfillment), η οποία δεν υφίσταται όταν ο πελάτης γεμίζει το καλάθι μόνος του και με το κόστος της παράδοσης. Αντίθετα, ο πελάτης ωφελείται σημαντικά σε χρόνο και χρήμα. Κάθε μετακίνηση, είτε με ΙΧ είτε με συγκοινωνία, έχει κόστος το οποίο γλιτώνει ο πελάτης. Πέρα από το κόστος, είναι και ο χρόνος για τη μετακίνηση, την αναζήτηση στάθμευσης και την απασχόληση στο κατάστημα. Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα είναι επίσης μια κουραστική δραστηριότητα την οποία γλιτώνει ο πελάτης. Γιατί να μην επιβαρύνεται;
Αν η παράδοση κατ’ οίκον δεν χρεώνεται, τότε το κόστος της θα μπει στα γενικά έξοδα (overhead) και θα επιβαρύνει τις τιμές και κατά συνέπεια όλους τους πελάτες της επιχείρησης. Πόσο δίκαιο και σωστό είναι αυτό; Στις 16 Οκτωβρίου 2022, σε αυτή στήλη είχα γράψει πάλι για το ίδιο θέμα: «Οι χρεώσεις των τραπεζών – encore», από όπου αντλώ μια παράγραφο: «[…] Σωστά χρεώνουν οι τράπεζες κατ’ αποκοπή, διότι είτε πληρώνεις ηλεκτρονικά 50 ευρώ ή 2.000 ευρώ, έχουν ακριβώς το ίδιο κόστος ανά συναλλαγή. Αν δεν θέλεις να έχεις καμία επιβάρυνση, μπορείς να πας σε ένα κατάστημα της ΔΕΗ ή της ΕΥΔΑΠ και να περιμένεις με τις ώρες στην ουρά. Το πραγματικό θέμα δεν είναι οι χρεώσεις των τραπεζών, αλλά το καθήκον μας να αλλάξουμε τη λανθασμένη νοοτροπία, ότι μπορείς να απολαμβάνεις μια υπηρεσία χωρίς να πληρώνεις, γιατί νομίζεις ότι δεν έχει κόστος. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έτσι έχουν εκπαιδεύσει τον κόσμο. Η Αρχή της Ανταποδοτικότητας λέει: “αν κάποιος δεν πληρώνει μια υπηρεσία που λαμβάνει, κάποιος άλλος την πληρώνει”. Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα, παρά μόνον στα φιλανθρωπικά ιδρύματα![…]».
ΥΓ. Προκειμένου να αποφύγω κακεντρεχή σχόλια, δηλώνω ότι εδώ και πολλά χρόνια (από το 2012) όλες τις υπηρεσίες που κατά καιρούς παρέχω, περιλαμβανομένης και της εβδομαδιαίας αρθρογραφίας στην «ΚτΚ» και αλλού, τις παρέχω δωρεάν. Με την υπεράσπιση της πρακτικής του Σκλαβενίτη δεν προσδοκώ απολύτως τίποτα, παρά μόνο να αναδείξω για άλλη μια φορά ένα ουσιώδες πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα. Αυτό φυσικά δεν αφορά την ακρίβεια και τον «πληθωρισμό απληστίας» για τα οποία επιφυλάσσομαι, διότι και στην περίπτωση αυτή έχουμε κι εμείς οι καταναλωτές ευθύνες.
Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
